Reisverslag 10 Azie Maleisie En Java 2018

6 april 2020 - Den Helder, Nederland

VAKANTIE 2018 MALEISIE EN JAVA

DUBAI

Met frisse zin in het vliegtuig gestapt om vandaag 2 januari 2018 naar Maleisië te gaan. Het is weer een beste vlucht van 13 uur en een wachttijd van 3 uur in Dubai. We vliegen met de Emirates. Heb je net even meer beenruimte. We konden met zijn vieren naast elkaar zitten. Na 6 uur vliegen waren we in Dubai (Dubai International Airport). En we waren alweer vergeten hoe duur het daar was. Voor 3 patat 1 hamburger en 4 x drinken was het 54 euro. Even slikken. Met een ander vliegtuig verder naar Maleisië (Kuala Lumpur International Airport). Het was toch wel een snelle vlucht (het scheelt toch 2 ½ uur met Bali).

MALAKKA

Bij aankomst geld gepind en via een reserverings-balie een taxi geregeld naar Malakka. Zo’n twee uur verder door alleen maar palmbomenplantages. Niet echt spannend. Laat in de middag kwamen we aan bij het hotel, wat aan de straat ligt en nogal groot is met heel veel Chinezen als gasten. Meteen door naar de kamer die goed voorzien is en niet al te groot. Omdat het allemaal een strak programma is, heeft het geen zin om de koffers uit te ruimen. We zitten in de Chinese buurt, vlakbij de Jonkerstraat en Malacca river. Deze rivier kan op zijn tijd aardig stinken. In de avond zoeken naar een restaurant. De recessie heeft hier goed toegeslagen. Heel veel gesloten winkeltjes. Toch een heel klein chinees restaurantje gevonden. Menukaart gekregen, wat we als eerste aanwezen hadden ze niet, zelfs niet de cola of andere frisdranken. Eindelijk toch wat besteld. Maar we vonden het allemaal niet echt lekker. Wel heel goedkoop. Maar we waren moe en voldaan en daarom terug naar het hotel. Onderweg nog wat gedronken bij Geographers café. Eindelijk in bed. Afgesproken om 8 uur bij het ontbijt. Uiteraard verslapen. Lekker, het is vakantie. Om 8.30 rustig naar beneden naar de eetzaal. Tussen de bomen is het een goed voorzien lopend buffet. Meteen maar door naar “the red corner” ook wel “Dutch corner” genoemd. Harry en ik hadden een ander idee wat het zou zijn. Het blijkt een rij rode gebouwen te zijn. Heel druk bezocht door Chinezen. Die hier echt massaal zijn. Rondom staan er veel becaks (soort fietstaxi's) helemaal gepimpt met lichtjes en foto’s en pluimen van kinderknuffels. Zet er nog harde muziek op. Een gillend gebeuren. Loes en Suzanna wilden een. Ritje maken. Ik echt niet. Ben geen clown. Al die Chinezen wel trouwens. De twee vrouwen op pad met zo'n belachelijk ding. Harry en ik gingen wat wandelen langs de rivier om een tentje te vinden voor een biertje. Dat was niet echt makkelijk. Uit eindelijk toch gelukt in habbenessig tentje. Snel opdrinken om de vrouwen op te halen. Even rusten op de kamers. Loes bleef slapen op de kamer. De rest deed een kleine wandeling door de buurt. Bij een brandweerkazerne de motoren en wagens bekeken. Kregen nog een kleine toer van een brandweerman. Leuk. Harry vroeg en kreeg nog een T-shirt van de man. Terug naar het hotel om Loes te halen en te eten. Een mooi restaurant gevonden naast de rivier. Zeer goed eten. Wel duurder, maar ook veel lekkerder. Vandaag de dames naar een Mall en de rest in de lobby van het hotel. Vandaag wilden we de boottocht over rivier maken. Met zo’n rivierenboot. Op de weg ernaartoe moest ik in 1 keer hartstikke poepen. Gevraagd bij de kassa voor de boot voor een toilet. Achterin zei de juffrouw. 3 toiletten. Nergens toiletpapier. Verdorie. Wel zo’n slang met een waterstraal en een grote emmer water met een opscheplepel. Wat moet je doen. Juist. Dan maar met de waterslang. Komt er op het einde geen water uit. Heb ik weer. Dan maar met de lepel en de hand. Goor, maar ja. Probeer dan maar met je handen je weer aan te kleden. Uiteraard geen zeep om je handen te wassen. Eindelijk. Bij het weg gaan vroeg er nog een vrouw geld. Heb ik gedaan en ik heb haar een hand gegeven. Altijd vriendelijk blijven. Bij het betalen van de tickets voor de boot, kwam Loes erachter dat ze haar portemonnee kwijt was. Toch nog kunnen betalen. Boottocht was leuk om te doen. Bij terugkomst besloten om terug te gaan naar het hotel en daar wat te eten. Komen we in de Jonker Street. Allemaal kraampjes met eten. Ons daar uren vermaakt met allerlei onbekende dingen om te eten (Jonker Street Night Market). Optredens. Gewoon zalig en leuk. Ik neem alles terug van de Jonker Street. Dat het niets was. Mooie belevenis. In het hotel hadden ze de portemonnee gevonden.

KUALA LUMPUR

Volgende ochtend kwam er een taxi-bus om ons naar Kuala Lumpur te brengen. Net geen 2 uurtjes rijden. Uiteraard weer een mooi hotel (Anggun Boutique Hotel). Barretje en wat zitjes. Dooie buurt, dachten we nog. Eerst over Maleisië. Best een goed georganiseerd land. Zo anders dan Indonesië. Regels worden op heel goede wegen opgevolgd. Islamitisch. Maar redelijk gematigd. Vriendelijke mensen, maar wel veel nationaliteiten. Kuala Lumpur is een stad met heel veel wolkenkrabbers. Moet wel met 1,2 miljoen inwoners. Veel verkeer, dus wel druk. In de middag ons laten brengen naar Chinatown (Jalan Petaling). Viel tegen. Opdringerige mensen. Alle nationaliteiten, behalve Chinees. Toch daar gegeten. Harry en ik bij een beschaafd uitziende tent. De vrouwen bij een tentje, waar je schoenen vast plakten aan het zeil. Al met al, teleurstellend. Terug in het hotel, gingen de vrouwen voor een massage. Mannen namen boven een biertje. En nog 1 en nog…. Even een stukje lopen. Om de bocht door tientallen masseuses overvallen. Nog een bocht. Tientallen terrassen (Jalan Alor Night). Druk, druk. Allemaal Chinese restaurantjes. Dus we zaten naast de Chinezen. Leuk om mee te maken. Vrouwen kwamen terug, met het gegeven dat de andere kant op, het uitgaansleven was. Dus het tegenovergestelde van dooie buurt. Volgende dag lopend naar de hop on-hop out bus. Kan je overal op of afstappen. Beetje door de stad gegaan om te kijken wat we de volgende dag wilden zien. Voor mij niets. O.k. Toch alvast in de middag naar Central Market. Een Mall met wat ander spul. Leuk. En nog een straat met eettentjes. Harry en Suzanna gaan naar de Twin Towers (Petronas) kijken. Wij gaan lekker eten in de straat achter ons. Zalig gegeten bij een restaurant en toen nog allerlei dingen bij kraampjes gegeten. De volgende dag weer met die bus en dan naar het bird-park (Perdana Botanical Garden). Wel leuk, maar kan niet in de schaduw staan van Bird-park Bali. Is wel ruim duurder, maar toch. Loes is er wel klaar mee en wil daarna terug. Taxi en we zijn lekker terug op onze kamer. Met zijn vieren uiteraard weer in de straat gegeten. Met een dikke pens weer terug. Zalig.

TAMAN NEGARA

In de ochtend ons klaar gemaakt om met de afgesproken taxichauffeur naar een kantoor te gaan om daar met de bus na een 3 uur durende rit bij de rivier aan te komen. Daar een ticket geboekt voor een 3 uur durende boottocht (Tembeling River) naar Taman Negara door de jungle om naar onze eindbestemming te komen. Je moet echt voor alles betalen. Zelfs voor een camera of telefoon in de jungle. Over een krakkemikkig valreepje met koffers in een lang smal bootje. Waar je op de grond in een rare houding moet zitten en dat voor 3 uur (geen toilet). Op de plaats van bestemming begint er een lokale te blaten. Maakt het er niet rustiger op. Weer met een ander bootje naar de wal. Opgehaald door het hotel met een auto. Na 10 minuten bij het hotel. Iedereen enthousiast, maar ik vind het allemaal wel tegenvallen. Adverteren met Wi-Fi, maar dat is er niet of heel langzaam. Het ergste vind ik gewoon 12 katten in de keuken. Even liggen, eten en dan weer met een excursie de jungle in. Meteen in de avond, pikkedonker weer met een bootje over, voor een jungletocht. Dwars door de jungle met een gids. Na 10 meter begint het te gieten als een gek. 1 persoon had een poncho bij zich. Jawel. Ik. Lekker puh. De rest zeiknat tot hun bilnaad. Het heet niet voor niets “Rain Forrest”. Nog wat rare beesten gezien. Om 10 uur in de avond weer terug. Weer met een klein bootje over de rivier en toen opgehaald door ons hotel. In de jungle en ook niet in ons hotel is er Wi-Fi. Mateloos irritant in verband nieuws (net geboren kleinzoon Noud) uit Nederland. Volgende dag uiteraard weer met een boot naar een stuk jungle. Overdags is het echt veel anders. Verschrikkelijk veel klimmen. Stiekem wat afgeknepen. Toen via een jungle Canopy brug door het bos. 7 loopbruggen achter elkaar. Best vermoeiend. Na 34 jaar valrepen was dat geen punt. Daarna weer met een bootje terug naar het hotel. Is daar in de avond geen flikker te beleven en geen Wi-Fi, dus maar vroeg naar bed. Volgende ochtend weer terug naar Kuala Lumpur. Loes en ik hadden besloten dat we genoeg bootjes hadden gezien. Wij met een busje en Harry en Suzanna met een bootje. We kwamen mekaar weer tegen in Kuala Tembeling. Verder met zijn allen in een busje verder naar Kuala Lumpur. Kreeg nog een toerist ruzie met de chauffeur. Prima. Gaat de tijd snel.

KUALA LUMPUR (2)

Weer bij ons hotel, waar nog de grote koffers stonden om in de avond weer door ons favoriet straatje te struinen. Helaas, het was iets minder deze keer. In de avond gehoord dat mijn kleinzoon weer opgenomen wordt in het VU te Amsterdam. Daarover eerst gebeld.

CAMERON HIGHLANDS

Volgende ochtend met onze vaste chauffeur naar een busterminal om met een mooie bus naar Tanah Rata te gaan. Een slalomtocht door de bergen van vier uur naar Cameron Highlands. Mooie tocht. Aankomend is het koud en regenachtig. Meteen naar het hotel (Century Pines Resort) met een Mercedes uit de jaren vijftig. Groot en mooi hotel. Twee meter breed bed. Vandaag een dag tour geregeld. Om 08.15 komt een op gepimpte landrover ons ophalen. Een leuke chauffeur met Indiaanse roots. Als eerste gaan we naar een geheime plek. Het zou een soort kerk zijn eerst, maar deze is dicht. Daarom de geheime plek. We moeten eenmaal uit auto een droge sloot over, waar hij ons veel zal vertellen over de planten in het oerwoud. Na twee meter gaat Loes al op een vervelende manier onderuit. Meteen besloten dat Loes en ik deze oerwoudtocht even overslaan. Na een klein uur was iedereen weer terug bij de auto. Toen naar een theeplantage. Heel groot en heel mooi. Goede uitleg van onze chauffeur. Suzanna heeft nog wat thee gekocht. Uiteraard thee en een gebakje genomen. Op weg naar een vlindertuin en reptielen. 1 soort vlinder en hele oude hokken met wat reptielen. Niets bijzonder. Wel, hele mooie planten. Vervolgens de aardbeien markt. Alles is hier aardbeien in deze streek. Nog genoten van aardbeien en chocolade op een stick. Toen was het tijd voor de lunch. Na overleg besloten door te rijden. Iedereen had weinig zin in de lunch. Daarom meteen door naar een lokale markt. Met groente en fruit. Uiteraard weer de aardbeien. Het werd toen al aardig druk op de weg. Snel naar de volgende. Een museum (Selamat Datang, Galeria Time Tunnel) ondergronds met allerlei gebruiksvoorwerpen uit de jaren die wij nog net hebben meegemaakt. 40, 50, 60’er jaren. Of net niet meegemaakt. Heel leuk. Het was wel rommelig. Zat geen lijn in. In thema’s bijvoorbeeld. Alles door elkaar. Als laatste naar een boeddhistische tempel. Hele grote heilige figuren in een goudkleur. Toen zat het erop. Een leuke, leerzame dag. Iedereen is moe en gaat meteen naar de kamer. Hopen dat de knie van Loes morgen niet dik is. Volgende ochtend valt de knie mee.

IPOH

De volgend plaats was Ipoh. Naar het hotel “M Boutique”. Een prachtig hotel ingericht in industrial-look met zeer vriendelijk en behulpzaam personeel. Eerste dag lopend naar het centrum met Chinese en Indische straten. Waren leuke straatjes tussen. Gegaan via de achterkant van het hotel. Op advies van het personeel maar niet meer gedaan omdat het niet veilig was door de misdaad en honden loslopend in roedels. Later een excursie genomen door het gebied met wederom een hele goede chauffeur en gids. Eerst naar een kasteel “Kelly’s Castle” Hier stonden nog wat wandjes van. Dit kasteel was van William Kellie-Smith. En gegeven aan zijn vrouw. Edoch, het kasteel is nooit afgekomen, omdat hij vroeg stierf. Op pad voor een Chinese tempel “Ling Sen Tong”. Een tempel met heel veel goud en felle kleuren. Onderweg op advies van de chauffeur gegeten bij een heel lokaal gebeuren. Een lopend buffet met wat rijst die je eerst gepakt hebt. Wel heel spicy, maar heel goedkoop. Buiten nog even gekeken naar een vrouw die met bruine suiker bezig was om een soort snoep te maken. Dit zelf ook geprobeerd, maar is zeer vermoeiend. Toen naar het station gegaan, gebouwd door de Engelsen. Een landelijke bekendheid was daar nog een televisie-uitzending aan het maken. Wij konden haar niet. Daarna naar een tempel gebouwd in een grot (kek loon tong), met een heel mooi uitzicht en een mooie wandeltuin. Als laatste gingen we met een boot naar en soort recreatiecentrum, waar de lokale mensen in het weekend naar toe gaan. Daarom was het nu heel rustig. Er was ook nog een klein dierentuintje.

Niet goed verzorgd en niet veel aan. Op de terugweg met de boot kreeg de gezagvoerder nog woorden met een meisje, wat geen zwemvest aan wou doen. Zijn boot, zijn wetten.

PENANG

Reis naar Penang was een leuke rit met en leuke chauffeur die maar bleef vertellen. In hotel (East Indies Hotel) aangekomen. Staat midden in de Indische/Chinese buurt. Het hotel valt onder de lijst van Unesco. Dus er wordt niet veel aan gedaan. Stuc valt van de vloer, maar niets mis mee. Uiteraard meteen een rondje door de buurt gelopen. Leuk. In de avond met een taxi naar de grote markt. Eerst gegeten bij een heel apart restaurant. Een schip. Allerlei matrozen e.d. Zeer goed gegeten. Duur voor de maatstaven. De markt viel tegen. Veel van hetzelfde, druk en duur. Met de stadsbus weer terug naar het hotel. Toch nog 3 kwartier rijden. Vandaag drie van ons op de op hip-hap op bus. Ik ga niet mee. Geen zin om me weer de hele dag te vervelen. Vandaag gelopen door de Indische en Chinese buurt. Gegeten mie carbonara en Crème Brule. Lekker Maleis. Gewoon wat anders. Twee dagen door deze buurten gelopen. Ik vond het heel interessant. Elke dag veranderde er wel iets. Niet altijd schoon, de ratten liepen door de straten. Maar toch, die speciale geur en de mensen, deed mij wel wat. In de ochtend naar het vliegveld met de taxi (die hier heel erg goedkoop zijn).

LANGKAWI

Om naar het eiland Langkawi te gaan. Alles ging vlot, alleen bij het inchecken werd ik eruit gehaald, omdat er een schaar in mijn reiskoffertje zou zitten. Zeg tegen dat mens dat dat er niets van een schaar in zit. Alleen vuile wasgoed. Bij het openen zag ik het al. De toilettas van Loes. ,”die heb ik nog een paraplu weggegooid. Maar wel een schaar in mijn koffer. Afijn wij het vliegtuig in. Oud barrel. Snel opstijgen. Veiligheidsgordel los, komt de steward naar ons met bakken eten. Vonden we erg snel. O.k. Ik doe bordje aan de stoel voor mij naar beneden om daar alles op te zetten, vraagt de steward wat ik doe. Hoezo. Wij landen over 1 minuut. Buiten het opstijgen en landen 5 minuten gevlogen. Eten in plastic zak en meenemen (Langkawi International Airport). Buiten het vliegveld. Taxi naar ons onderkomen. 30 minuten rijden door een leuk gebied (zonder wolkenkrabbers). Lekker landelijk. Het onderkomen (Casa Fina Fine Homes) zijn twee huisjes naast elkaar in een complex van 20 huisjes. Het plaatsje heet Langkawi in een zeer lange winkelstraat, toch wel toeristisch. Ons verschoond om naar de zaterdag avondmarkt te gaan. Ons anderhalf uur vermaakt, met kijken en vooral eten. Met de nadruk op eten. Deze markt staat elke dag ergens anders. Bij het terug komen meteen naar bed. Gaat je niet in je koude kleren zitten zo’n vliegreis. Volgende ochtend naar de beroemde kabelbaan (Panorama Langkawi Cable Car). De hoogste van Maleisië. Volgens mij dan de enigste. Met een militaristische manier om erin te komen, wij met een echtpaar uit Omen naar boven. Op het hoogste punt kan je nog over een glazen brug. Best veel klimmen naar beneden in een tropische hitte. Beneden aangekomen over de brug. Krijgt onze “navy seal” (Loes) een angstaanval van de hoogte. Lullig om te zeggen, maar het was komisch. Dan met een klein trekbaantje weer naar boven om weer bij dat hoge punt te komen om terug te gaan, doet dat pleuris baantje het niet. Hadden ze dat niet even kunnen zeggen. Ja een sticker van 1 bij 10 centimeter. We komen er niet onderuit. Lopend naar boven. Tering, dat was zweten. Eindelijk boven en snel met de kabel naar beneden. Je komt dan in het Oriental Village. Wel grappig, maar toch. Harry en ik nog naar het 3D museum en de dames shoppen. Was wel grappig. Onder het lopen in het museum, zonder waarschuwing pikkedonker. Ging een soort voorstelling beginnen. WAARSCHUW EVEN!!! In de avond gegeten in de winkelstraat. Komt er toch een plensbui aan. Maar weer ergens zitten. Waar was de paraplu nog maar. Oh ja. Op het vliegveld. Toch nog redelijk droog overgekomen. Volgende dag met een klein taxibusje naar een strand met bootjes. Waar we in 1 moeten stappen met 16 personen en een goede gids. Door de Mangrovebos. Leuk met goede voorlichting. Nog even naar de adelaars. Met zijn allen naar een viskwekerij, waar je meteen je ten kon bestellen voor de middag. En toen via een smalle doorgang naar zo’n vleermuizengrot (Kilim Geoforest Park). Daarna hard varen in de straat van Malakka. En toen lunch. Verbazingwekkend lekker. In de middag weer terug van een geslaagde dag. De volgende was het alweer tijd om naar Indonesië, Java, Yogyakarta te gaan. Van Langkawi naar Kuala Lumpur geen problemen, alleen dat ze de tijd hadden vervroegd van het vliegen. Dus weer niet relaxt op een vliegveld. Alleen de douane vond een klein iets in mijn tas, wat uiteraard van Loes was. We raken eraan gewend. Kuala Lumpur naar Indonesië is een internationale vlucht. Dus bij het inchecken moest Loes alle toiletspullen bij mij eruit halen. Geen vloeistoffen. Dus 8, niet goedkope flesjes werden eruit gehaald en weggegooid. Doodzonde. Met Loes verveel je eigen niet op een vliegveld.

YOGYAKARTA

 Toch met een vertraging (niet door Loes) van een uur kwamen we aan (Luchthaven Adisucipto). Frans stond ons al te wachten om meteen naar ons onderkomen (Alamanda Yogyakarta Villas) te brengen. Thuis gevoel. Meteen allemaal begroet door het personeel, die ons nog konden van de vorige keer (en de fooi). Na het verfrissen meteen eten bij Rosella, het restaurant wat bij ons onderkomen hoort. Frans meteen uitgenodigd. Uiteraard de Nasi Campur voor iedereen. Op het einde van de avond zei Frans, dat het eten voor zijn rekening was. Heel lief. Lekker geslapen en de volgende dag gaan Harry en Suzanna graven bekijken of iets dergelijks. Wij gaan met Ivan op pad. Als eerste naar onze favoriete winkel om spulletjes voor de hal alvast uit te zoeken en dan later te gaan kopen. Daarna op pad voor een weefgetouwen fabriek waar ze lappen stoffen maken. Alles nog heel ouderwets en met veel handkracht. Verder nog wat langs fabriekjes en winkeltjes en lekker door de buurt gereden. Lekker vroeg weer terug. In de avond een lekke steak gegeten bij R&B. Met een plaatselijke taxi terug. De taxi was niet meer mee te rijden alles kraakte. Over een bultje gaan met 10 kilometer en dan raakte de onderkant van de auto nog het wegdek. De man wist niet de weg en sprak geen Engels. Via onze navigatie op onze eigen telefoons kwamen we in de richting. Via een heel smal straatje zijn we er gekomen, maar vraag niet hoe. We hadden een prijs afgesproken van wat wij wilden geven. Bij aankomst vonden we het toch wel zielig, dus gaven we hem 50.000 roepia. Vond die te weinig, want zijn auto was kapot en hij wou nu 100.000. Nu heel snel opzouten. Wij gaan de volgende dag met Nani naar het strand. Met het lekkerste weer en een Grab-taxi op pad. Op plaats van bestemming zet de chauffeur ons af en op dat moment is er een stortbui die zijn weerga niet kent. Gevlucht in een warung, waar het personeel nog lag te slapen. Toch nog een koffie gekregen. Na een uur was het weer droog. Wij naar de vismarkt om vis uit te zoeken. Deze neem je mee naar een ander strand (Pantai Depok), naar een restaurant waar deze gebakken wordt en opgediend. Dit was een strand met gigantisch veel aangespoeld hout en het restaurant was niet erg schoon. Maar het was toch lekker. Later met een ander taxi weer terug naar het hotel. Heel vroeg in de ochtend gaan Harry & Suzanna naar de Borobudur om daar de zonsondergang te zien. Helaas bewolkt. Wij gaan met Awe op pad. Eerst de inkopen ophalen bij Hamza Batik in Malioboro Street. Verder nog wat in boetiekjes gekeken en nog wat naar huizen voor overwinteren. In de middag lekker gegeten bij een pizzeria onderweg. Awe betaald voor ons. Waar hebben we het allemaal aan verdiend. Toen bij een bekende modeontwerper gekeken en een rondleiding door zijn huis gedaan. Onderweg terug naar verschillende steenfabriekjes. Loes kon het niet na laten om nog wat te kopen. In de middag besloten om als avondeten, het plaatselijke gerecht te proberen. Gudek Gudek. Rijst met een stuk kip en pikzwarte eieren. Awe vroeg aan mij welk gedeelte ik van de kip wou. Het pootje leek mij wel lekker. Hij vroeg het twee keer. Was ook wel nodig. Het pootje is dus het onderste gedeelte van de kip met de nagels er nog aan. Niet te vreten. In de top-10 van het smerigste eten staat deze er zeker in. Daarom maar naar een saté boer gegaan. Lekkere saté, maar wel spicy. Twee portie genomen, en afgeblust met citroen thee. Harry en Suzanna gaan naar de Murapi (zijn wij in mei al geweest) en wij gaan met Frans naar de Malioboro Street en nog wat huisjes bekijken en verder door de buurt wat te rijden. Verder hebben wij nog een houten masker opgehaald, wat wij drie dagen ervoor hadden besteld in een klein houtfabriekje. Alles op tijd klaar. De tijd gaat snel. In de avond gaan we eten met het personeel bij Rosella, om ze te bedanken voor de gezellige week. Volgende dag zit het er alweer op, in de middag om 5 uur gaan we vliegen naar Jakarta en dan Dubai en zo verder naar Nederland. Daarom een rustige dag. De dames gaan naar de Malioboro Street en wij blijven lekker lezen bij het onderkomen. In de middag ga ik met Nani toch nog maar een rondje doen door het dorp. Het is toch elke keer weer anders. Dan zit het erop. Afscheid nemen van het personeel en Frans brengt ons naar het vliegveld in een gigantische regenbui.

AMSTERDAM

Op tijd. Maar er is een vertraging, want er wordt niet gevlogen in verband met de regen. Er wordt niet door gegeven hoelang deze vertraging duurt. Op een gegeven ogenblik komt er een meisje naar ons toe om onze tickets te vragen. Ze krijgt deze en loopt meteen weg na een wazig verhaal. Ik ben misschien wel gekke Gerrit, ik erachteraan. Begon ze in het Maleis samen met nog een meisje te blaten tegen me. Ik begreep er niet veel van, alleen dat een vlucht met ons snel zou vertrekken naar Jakarta. Met nieuwe tickets en een ander vluchtnummer terug naar de anderen. Een kwartier later werd onze vlucht al opgeroepen. Kwamen we meteen achter dat we een update hadden voor businessclass. Lekker als eerste in het vliegtuig. Gigantische lekkere stoelen. Jammer, het is maar voor een uur. In Jakarta met de sneltrein naar een ander gedeelte om daarop te stappen in een ander vliegtuig. Door de vertraging hoefden niet zo lang te wachten. In het vliegtuig wel wennen weer aan de weinig beenruimte. Alles ging snel en perfect tot Dubai. Vanaf Dubai naar Amsterdam werd Loes ziek en moest constant naar het toilet. In Amsterdam was het verschrikkelijk koud voor ons. Onze taxichauffeur kon de aankomsthal niet vinden en daarom moesten we buiten wachten in onze toch wel dunne kleding. Alles kwam weer goed en op pad naar Den Helder. Daar meteen afscheid genomen van Harry en Suzanna die meteen naar Groningen gingen. Loes douchen en meteen naar bed. Ik was toch wel moe dus ook op een vroeg tijdstip naar bed. Om later gebeld te worden door Harry dat ze met pech hadden gestaan met een kapotte dynamo en waren gesleept naar Groningen vanaf Jouwert. Om daar te laten maken. Vakantie zit erop.