Reisverslag Sevilla, Spanje 2024

Voor de volgers van onze blog. We hebben een lange week gepland in het zuiden van Spanje en wel Sevilla. Een grote stad bekend om zijn centrum en de sinaasappelen. We hadden geboekt bij Transavia en dan is het toch eigenlijk wel spannend of het doorgaat. Een paar dagen voor de reis, kregen we bericht dat we zouden vliegen met "Avion Express". Nooit van gehoord. Eerst maar kijken hoe we op Schiphol kwamen. Als je met zo'n budget vlucht (hoezo budget) gaat, mag je maar een klein koffertje meenemen, anders betaal je je eigen scheel. Met de auto naar het station en daarop met een volle trein naar Schiphol. Geen problemen. Alles ging heel snel daar, omdat we al ingecheckt waren. De koffer controle ging heel snel, omdat we eerder mochten, omdat Loes met een kruk liep. Dit wisten we niet, maar was wel lekker. Ik moest alleen een controle ondergaan, omdat ik bretels droeg. Deze jongen was zeer enthousiast, maar toen hij bij mijn onderbroek kwam, zei ik hem dat daar heel weinig in opgeborgen kon zijn, want er was geen plek meer. Heel snel bij de aangewezen gate. Na een tijdje helemaal achterin een rij om te wachten, het vliegtuig in te gaan. Iemand werd er nog uitgehaald, want die had en iets te grote koffer. 65 euro kostte dat. Zo wie zo is het duur op Schiphol. Drie euro voor een klein flesje water. Na een uur zonder informatie, werden wij van achterin naar voren gebracht. Lekker. Het vliegtuig was niet veel bijzonders, maar het was maar voor 3 uur. Ik had totaal geen plek voor mijn benen. Dan is 3 uur toch lang. Onderweg toch nog koffie en een broodje kaas. Helaas, alleen geen kaas op mijn broodje, anderen allemaal wel. Waar ik al bang voor was, door de aparte houding, schoot het in mijn rug. Dit was zeer pijnlijk en ik kon niet stil zitten van de pijn. Aan alles komt een eind, dus ook van deze vlucht. Op een zonovergoten vliegveld van Sevilla, eerst een toilet zoeken en toen op pad om eruit te komen. Toen Loes doorhad dat ze de wandelstok had laten liggen op het toilet. Weer terug. Gelukkig lag het er nog. Heel snel in een taxi en voor 25 euro naar het hotel. Volgens ons reed de chauffeur erg hard, maar de teller wees maar 100 kilometer aan. Nou vinden wij dat hard in een stad. Maar ja, toch op een mooie tijd in het hotel, waar we werden begroet door een vriendelijke baliemedewerkster. Loes heeft ons ingecheckt, en door de pijn was ik heel stil. Op de simpele kamer, meteen gemasseerd door Loes en een straffe pijnstiller. Na een uur werd de pijn minder. Want ik nooit begrijp en dat is op heel veel hotelkamers, je boekt voor twee personen en er is dan vaak maar 1 stoel. Toen op pad naar een restaurant op 100 meter van het hotel en daar een bak vlees gegeten op het dakrestaurant in een wel heel lekker temperatuurtje. We waren nog met het voorgerecht bezig, toen de hoofdmaaltijd op tafel kwam. Ik vroeg om mayonaise voor mijn patat. Totaal 4 keer, maar kreeg als antwoord dat daarvoor een ander ober was. Wij dachten dat de mayonaise nog gemaakt moest worden, maar na enige tijd, kwam dezelfde ober 4 zakjes mayonaise brengen. Had dus niet zo lang hoeven te duren. De patat was koud, dus het hoefde ook niet meer. Om 9 uur maar terug naar de kamer en meteen naar bed om wat te lezen. Loes had intussen een gigantische koortsaanval gekregen en vond het hartstikke koud. Dekens over haar heen gegooid en toen viel ze toch in slaap. Veel te lang gelopen en in de rij gestaan. In de ochtend vroeg wakker en allebei weer redelijk op orde.  Naar beneden voor het ontbijt, die zeker goed was, met veel keus. Daarna naar een afgesproken plein in het midden van de Santa Cruz wijk, waar via internet was geregeld voor een tour om 11.00. Loes werd al zenuwachtiger om de gids te vinden (was te herkennen aan een wit koord om de nek) vanwege de aantallen mensen. Ik maakte me niet druk. Bij de Spanjaarden is het gauw tranquillo. En ja hoor, 1 minuut voor elf kwam Carmen tevoorschijn. Die ons met zeven anderen alles liet zien van joodse wijk en haar geschiedenis. Zeker interessant en leuk, maar het was wel erg druk met andere toeristen. Want nu is de tijd om Sevilla te bezoeken. Over twee maanden is het te warm en is alles leeg, zoals hotels en winkels. Nu is het een lekker temperatuur van 25 graden. Grappig is dat overal op de grond hele grote sinaasappels liggen die van de bomen vallen. Nu is het 1 uur in de middag en Loes is vandaag, maar twee keer haar wandelstok vergeten. De dag is nog jong.

Even een terrasje gepakt, want het wordt wel warm in de middag. Daarna als oud-Spaans gebruik een siësta gehouden. Om een uur of 5 door het naastgelegen park gelopen. En geprobeerd een terras om wat te eten. Is niet altijd even makkelijk, want veel restaurant hebben siësta tot half 7. Toch gelukt, maar het personeel is er niet gelukkig mee. Lekker belangrijk. Wat gegeten en ergens nog een ijsje gescoord. Laat niemand zeggen dat de medicijnen hier goedkoop zijn. Door al het eten wat maagzuur en daarom wat tabletten gekocht. 12 tabletten voor 13 euro. In Nederland 50 tabletten voor 4 euro. Rustig aan weer terug naar het hotel. Loes voor de derde keer haar wandelstok vergeten vandaag. Elke dag is ook een regelmaat. Volgende dag weer lekker ontbijten en dan met de taxi naar de vlooienmarkt. De taxi's zijn stukken goedkoper dan bij ons. Slenterend over de markt, waar de katholieken hun hart kunnen ophalen aan beeldjes, prentjes en bijbels, komen we van alles tegen. We blijven dit leuk vinden. Na afloop wilden we naar het centrum van de stad. Volgens Loes moesten we recht door lopen en op mijn vraag waar dit op gebaseerd was, was het antwoord: "gevoel". Uiteraard zaten we helemaal fout, maar ik ben niet degene met twee slechte knieën. Het geluk is dat het hier sterft van de terrassen, dus even ergens wat drinken en weer verder. Half uurtje gelopen langs mooie plekjes en toen maar een taxi genomen, naar het hotel. Voor ons hotel op twee meter zit een heel gezellige kroeg/restaurant met een heel authentiek Spaans terras. Tijdens onze lunch daar, een gigantische tering herrie. We dachten dat het de eerste maandag van de maand was en dat het luchtalarm aangegaan was. Edoch het bleken twee gasten met een gitaar die probeerden te zingen, wat niet gelukt is. Toch een fotootje en meteen zeuren om geld. Zingen oké, maar niet als er een kat levend gevild wordt. Ik begreep dat de Spaanse/Nederlandse verhouding iets minder is geworden na deze niet geslaagde matinee. Even een siësta en ons gereed maken voor de avond. Laat in de middag naar Metropol Parasol. Dat is een heel groot bouwwerk over de straten en pleinen. Waar je op mag om het uitzicht over Sevilla te zien. Voor 30 euro. Voelde me opgelicht, maar oké. Als ik die 30 euro aan een spanjaard had gegeven die daar woonde en had gevraag om van zijn balkon alles te zien, had dat vast gemogen en waarschijnlijk was zijn vrouw en dochter ook bij de prijs inbegrepen. Maar als je in Sevilla bent, moet je dit gezien hebben. Verder nog door de smalle winkelstraatjes gelopen en later op de avond geprobeerd een taxi aan te houden. Was nog niet makkelijk, ondanks dat de het vergeven is van de taxi's. Maar er was een optocht bezig en wij stonden precies in het midden van de afzetting.  Via de politie advies in een politieauto toch een taxi gekregen. Thuis (hotel) een bakkie koffie genomen en dat was het voor de tweede dag. Morgen vroeg eruit voor een tocht naar weet ik veel. Zie het morgen wel. Maar 1 keer de wandelstok vergeten. Zit progressie in.

Moe, maar voldaan. Vandaag de hele dag naar Ronda geweest. Het begon vanmorgen dat de wekker om 6 uur ging, want we moesten via een taxi naar een opstapplek tegenover de schouwburg. Niet vermoedden in deze dagen met de hitte dat in de ochtend het heel erg tegenvalt in 16 graden met een korte broek en een T-shirt. Want we waren uiteraard ruim op tijd. Om 8 uur precies kwam er een grote bus en daarop kwamen uit allerlei gaten toeristen om in te stappen. Allemaal verschillende nationaliteiten, maar wij waren de enige Nederlanders. Onze gids was, hoe moet ik het zeggen, sprak heel goed Engels, maar op zijn tijd moeilijk te verstaan. Na twee uur waren we in Ronda. Wij achter de gids aan, die een tempo had, die goed genoeg was voor kwalificatie Olympische Spelen. Nadat ik hem ingehaald had even uitgelegd, dat er mensen van verschillende leeftijden waren en dat de wandelstok van Loes niet voor de sier was. Daarna ging het iets beter. Langs allerlei dingen met uitleg geweest. Heel leuk. Om 1 uur was Ronda over en mochten we zelfstandig terug naar de opstap spot voor de bus. Tegen onze hardloper gezegd dat die ons eerst maar een stukje op weg helpt, want wij wisten totaal niet waar we waren. Na twee valse starts deed die dit. We gingen met zijn tweeën bij een visrestaurant de lunch doen. Viel op dat wel heel veel auto's hier elektrisch zijn. Veel meer dan bij ons. Op de afgesproken tijd van half drie was iedereen wonderwel bij de bus om verder te gaan. We gingen naar een plaatsje want onder de rotsen was gebouwd. Het was daar zinderend heet. Een vrouw zat zelfs tegen een zonnesteek aan en met het opnieuw opgevoerde tempo van onze gids zeiden we zoek het lekker uit en zijn we lekker op een terras een koud drankje weg gaan slurpen. Ook dit ging weer goed en iedereen op tijd bij de bus. Instappen midden op een rotonde waar de bus gewoon stil stond. Op het einde vertelde hij zeer tevreden te zijn dat we elke keer iedereen op tijd was. Hij kreeg een applaus van iedereen. Wij hebben hem de bronzen medaille gegeven. Om half zeven zelfde plek van de ochtend. Heel veel bussen. Gelukkig zag ik tussen het verkeer een taxi met het bordje "libre". Toedeloedokie gezegd tegen iedereen en lekker weer naar huis. Tegenover het hotel een Rose gedronken en een portie knoflook-garnalen waar ik zeker spijt van krijg was het wel weer zat voor dag drie.

Vandaag maar even stukje rustiger. We hadden zelfs spierpijn na de kwalificatieronde van gisteren. Lopend naar de rivier om een boottocht over de rivier Guadalquivir te doen. Het was weer bloedje heet. In twee maanden Indonesië was het niet zo heet. Aangekomen bij de boot en ook de ticketverkoop, twee minuten te laat en daarom een uur wachten. Nergens schaduw in de buurt en daarom stukje lopen om op de boulevard wat te drinken. Op tijd later bij de boot die twee verdiepingen heeft. Nogal druk. In de rij. Iedereen sprint naar boven, maar voor Loes is dat door een trap naar boven een inspanning te ver. Dus wij blijven als enige lekker beneden. Zie je precies hetzelfde. Het is niet een van de spannendste boottochten die we ooit hebben gehad, maar oké, een kniesoor die daarop let. Een uur geen zon op je is ook wat waard. We zijn hier nu 6 dagen en we hebben echt heel veel gezien, maar ook heel veel gelopen. Loes deed het hartstikke goed, maar het gaat al slechter. Koortsaanvallen en gewoon pijn in haar knieën is het resultaat. Paracetamol moet verlichting brengen. Alleen gegeten bij het restaurantje wat een metertje of twee tegenover de ingang van het hotel is. Loes bleef doorslapen in de kamer. Goed gegeten, maar niet gezellig. Dus om 9 uur in de avond weer terug. Volgende ochtend iets beter, dus maar weer op pad. Vandaag wilden we de kleine, smalle winkelstraatjes bezoeken. Was wel leuk, voor Loes meer dan voor mij. Even een cappuccino op een terrasje waar wat lege tafeltjes waren. Ober kwam bij ons en zei dat het de bedoeling was dat we eerst in een rij gingen staan en dan werden uitgenodigd voor een tafeltje. Krijg lekker het heen en weer. Meer terrassen dan kerken (is niet helemaal waar, denk ik in dit katholieke land). Wat gedronken en gegeten ergens anders. Bij Loes werd het al slechter, pijnlijker en langzamer. Dus maar besloten terug te gaan. Morgen willen we naar Cordoba. Tussen hoop en vrees gaan we kijken hoe ver het gaat.

Gewoon een dag vergeten te posten. Komt omdat er zoveel gebouwen hier zijn met allemaal smalle straatjes. Loes heeft nog wel wat overzicht, maar ik ben het hier helemaal kwijt. Zet mij ergens neer en ik ben hulpeloos het padje kwijt. Weer proberen het verhaal op te pikken en in de goede volgorde. In de ochtend en middag zijn we bij het hotel, in plaats van linksaf, nu een keer rechts gegaan door nog smallere straatjes. Kwamen we op plekken in een paar minuten, waar we met de taxi een heel eind voor moesten rijden.  Gelukkig is de taxi niet duur hier. Wij zitten in een wijk waar geen auto’s mogen komen, dus de taxi moeten elke keer een stuk omrijden, daarom. Op een gegeven ogenblik op een brede straat met winkels, veel performance en uiteraard weer heel veel toeristen. Daar hebben we ons wel vermaakt. Later in de middag lopend naar Plaza España. Gigantisch groot complex gebouwd in 1929 bij de wereldtentoonstelling dagen. Wel heel mooi en indrukwekkend. Langzaam lopend weer terug, door de oude buurt. Voor vandaag zit het er weer op.

Gisteren was de laatste dag dat we in Sevilla wat konden doen, want vandaag gaan we met een klein busje en 11 toeristen en gids op pad naar Cordoba. Anderhalf uur later zijn we er na een tussenstop voor wat koffie. Cordoba is een stadje met Joodse, Islamitische en Christelijke invloeden. Tevens staat het bekend om de bloemenpracht in patio's. Het zal wel. De temperatuur gaat gestaag omhoog en op een gegeven ogenblik is het pen uit. Iedereen loopt alleen maar schaduw te zoeken. Onze gids Alex loodst ons door het stadje wat wel leuk is. Om 12 uur geeft die ons over aan een andere gids die ons de moskee laat zien. Al heel wat moskeeën gezien, dus je verwacht eerst een bult teenslippers die voor de ingang liggen. Maar niets van dit alles. Bij het binnenkomen, GROOT, GROTER, GROOTS. Wat een mooie moskee, met plaats voor 40.000 mensen. Spectaculair om alles te zien. 3e Grootste moskee van de wereld. Een uur rondgelopen en dit was nog te kort. Nog wat gelopen en toen was de toer afgelopen. Met zijn allen naar een restaurant, waar het met alle verschillende nationaliteiten ineens heel gezellig werd. We hadden na het eten en wijn nog een uur vrij lopen, maar het was al niet meer te doen. Zo heet. Om 4 uur iedereen op het aangegeven punt, moesten we nog over een lange brug in de volle zon, om bij de bus te komen. Loes werd al giftiger en het lopen ging alweer moeilijker, na de hele dag weinig last te hebben gehad. We waren nog net geen plasje water, toen we bij het busje waren. Loes wilde alleen maar naar het hotel. Douchen, koffer inpakken en klaar maken voor morgen. Het zit er alweer op. Sevilla, wat een mooie stad, lekker eten en warm weer. Opvallend hier, heel veel steps, elektrische auto's, rokende mensen op straat en gestrest horecapersoneel.